4 روز... تا عید غدیر،روز احسان و نیکی در حقّ مؤمنان باقی است

پنجشنبه چهاردهم ذی الحجّه سال 10 هجری قمری،

26 اسفند سال 10 هجری شمسی، 14 مارس سال 632 میلادی 

     در این روز مکه با میهمان عزیز خود پیامبر خدا صلی الله علیه واله وسلم ، برای همیشه وداع می کند. به فرمان الهی، حاجیان به حرکت در می آیند و سیل جمعیّت که بیش از یکصد و بیست هزار نفر است، به همراه آن حضرت سفر پنج روزه تا غدیر را آغاز می کنند. حتی پنج هزار نفر از اهل مکه و دوازده هزار نفر از اهل یمن، در جهت مخالف مسیر سرزمین خود، برای درک مراسم غدیر همراه حضرت آمده اند.

     زمان ابلاغ مهمترین رسالت نبوی هر لحظه نزدیک تر می شود. دوست و دشمن در این که امیرمؤمنان علیه السلام تنها فرد شایسته برای جانشینی رسول خدایت، شک ندارد؛ چرا که او اوّلین مسلمان و نخستین نمازگزار در پشتِ سر پیامبر صلی الله علیه واله وسلم است. در دعوت نزدیکان – که به « یوم الإنذار » نام برده شده است – او برادر، وصی و جانشین پیامبر صلی الله علیه واله وسلم معرفی می شود. در لیلة المبیت (شب هجرت)، اوست که جان فدای نبوّت می کند. در بدر، اوست که کمر شرک را می شکند. آسمان اُحُد برای او سرودِ « لافتی إلّا علی، لا سیف إلّا ذو الفقار » می سُراید. خیبر را او فاتح است. جای جای قرآن مشحون از فضایل و مناقبِ اوست و این همه را رسول خدا صلی الله علیه واله وسلم بهتر از هر کسی می داند... اما فتنه جویانی در میان پیروانش دارد، که دلهایشان از حسد و کینه نسبت به علی مرتضی علیه السلام لبریز است.

« یا علی، لا یُحبّکَ إلّا مؤمنُ و لا یُبغِضُکَ إلّا منافقُ »

« ای علی!، تو را جز مؤمن دوست نمیدارد و جز منافق کسی با تو دشمنی نمی کند. »

     قلبی که جایگاه ایمان است، علی را دوست دارد. آری، امیرمؤمنان و اولاد او علیهم السلام محور محبّت الهی اند. دوستدار ایشان دوستدار خداست و دلهای اهل ایمان به سویشان پر می کشد. چه زیبا فرموده است امام حسن عسکری علیه السلام :

« فرزندم، مهدی! بدان که دل های مردم طاعت پشه وبا اخلاص، به سان پرنده ای که به سوی لانه پر می کشد، مشتاقانه راهی کوی توست.»[1]

---

 - بحار الانوار / ج 52 / ص 35[1]

5 روز... تا غدیر،روز اجتماع مؤمنین به جهت جشن و سرور باقی است

چهارشنبه سیزدهم ذی الحجّه سال 10 هجری قمری،

25 اسفند سال 10 هجری شمسی، 13 مارس سال 632 میلادی 

     آخرین ساعات حضور پیامبر صلی الله علیه واله وسلم در مکه است و به زودی کاروان حجّاج به قصد بازگشت به دیار خویش، حرکت خواهد کرد.

امروز نیز افتخاری دیگر برای شاه جوانمردان به همراه دارد. آری، امروز است که جبرئیل بر پیامبر خدا صلی الله علیه واله وسلم نازل می گردد و از جانب پرورد گار، عنوان افتخار آمیز « امیرمؤمنین » را اختصاصاً برای ابوالحسن علیّ بن ابی طالب به همراه می آورد. پیامبر خدا صلی الله علیه واله وسلم نیز دستور   می دهند تا یکایک یارانش صاحب ذوالفقار را ملاقات و ایشان را با عنوان امیر اهل ایمان بخوانند و بر او چنین سلام کنند: 

« السّلامُ عَلَیکَ یا أمیرَالمُؤمِنین »[1]

    این دستور پیامبر صلی الله علیه واله وسلم بعضی از صحابه را خوش نمی آید و ناخرسندانه می پرسند: « آیا این عنوان از سوی خداوند و رسول اوست؟ » پیامبر رحمت آزرده خاطر و غضبناک می فرمایند: « این حقّی است از طرف خدا و رسولش. خداوند این دستور را به من داده است. »

    به راستی این چنین مسلمانانی در فردا های نزدیک چگونه سر تسلیم در برابر فرمان عظیم پروردگار فرود خواهند آورد؟

    نطفه نخستین توطئه ها در همین روزها در مکه بسته شده است. گفته های پیامبر صلی الله علیه واله وسلم ، از رحلت قریب الوقوع حضرتش خبر می دهد و همه چیز از جانشینی امیرمؤمنان علیه السلام بعد از ایشان حکایت دارد. آنان که سال های سال در اندیشه و آرزوی تکیه زدن برجایگاه حکومتِ بعد از پیامبرصلی الله علیه واله وسلم ، دندان طمع تیز کرده بودند، اینک حلقه فتنه آراسته می کنند و برای فرداها، هم قسم می شوند که: « اگر محمّد از دنیا رفت یا کشته شد، نمی گذاریم خلافت و جانشینی او در اهل بیتش مستقر شود. »[2]

     این متن پیمانی بود که پنج نفر از یاران نقاب به چهره و نفاق پیشه پیامبر، نوشته و در میان کعبه در زیر خاک نهان کرده بودند؛ پیمانی که با عنوان « صحیفه ملعونه » ( نوشتار شوم ) از آن یاد می شود و پیامبر بزرگ صلی الله علیه واله وسلم در خطبه غدیر نسبت به آن هشدار می دهند.

آیا مسلمانان به این هشدار توجّه کردند؟

---

 - بحار الانوار / ج 37 / صص 111 و 120 و ج37 / باب 54[1]

 - بحار الانوار / ج 17 / ص 19 و ج 28 / ص 85 و ج 37 / ص 114[2]

6 روز... تا روز زینت برای رضای خداوند باقی است

سه شنبه دوازدهم ذی الحجّه سال 10 هجری قمری، 24 اسفند

سال 10 هجری شمسی 12 مارس سال 632 میلادی

        امروز آخرین روز توقّف در مِنا است و آخرین مراحل حج در حجّة الوداع به پایان خواهد رسید. پیامبر صلی الله علیه واله وسلم بار دیگر در سخنرانی خویش در « مسجد خِیْفْ » حدیث «منزلت» و «ثقلین»[1] را می خوانند و صریحاً از مسلمانان می خواهند که حاضران به غایبان برسانند.

             پیامبر اسلام صلی الله علیه واله وسلم امروز یکی از تکالیف مهمّ خود را در این سفر – که آموزش   علمی اعمال و مناسک حجّ ابراهیمی به مسلمانان است – تمام و کمال به پایان می رسانند و در  هر مورد واجبات و مستحبّات آن را برای مردم بیان می فرمایند. بدین ترتیب اعمال حج به پایان خواهد رسید.

             پس از پایان مراسم حج، دستور الهی بر پیامبر صلی الله علیه واله وسلم چنین نازل می شود:

               « نبوّت تو به پایان رسیده و روزگارت کامل شده است. اسم اعظم و آثار علم و میراث انبیا را به علیّ بن ابی طالب بسپار که او اوّلین مؤمن است. من زمین را – بدون عالِمی که اطاعت من و ولایتم با او شناخته شود و حجّت بعد از پیامبرم باشد – رها نخواهم کرد. »[2]

             یادگار انبیا، صُحُف آدم و نوح و ابراهیم علیهم السلام ، تورات و انجیل، عصای موسی علیه السلام ، انگشتری سلیمان علیه السلام و سایر میراث های ارجمند – که فقط در دست حُجج الهی است و نزد انبیای پیشین و اوصیای ایشان دست به دست گشته و هم اکنون نیز خاتم انبیا صلی الله علیه واله وسلم حافظ آن است – اینک باید به وصیّ آن حضرت منتقل گردد.

            پیامبر صلی الله علیه واله وسلم ، امیرمؤمنان علیه السلام را فرا می خواند و مجلسی خصوصی ترتیب می دهد تا ودایع الهی را به آن حضرت بسپارد.

     بدین سان به اعجاز نبوی، میراث هزاران ساله انبیا علیهم اسلام به حضرت امیرمؤمنان سپرده میشود و این امانت ها از مولای متّقیان به امامان بعد انتقال می یابد ... و اینک در دست مبارک آخرین حجّت پروردگار حضرت بقیّة الله ارواحنا له الفدا  است.

---

 -بحار النوار / ج 37 / ص 114 و 129[1]

 -بحار الانوار / ج 28 / ص 96 و ج 37 / ص202 و ج 40 / ص 216[2]