« ظلم منصور دوانیقی و شهادت امام صادق(ع)»

سرانجام منصور جنایتکار در 25 شوال سال 48 آن بزرگوار را مسموم ساخت و پیکر پاکش را در جنة البقیع در کنار پدرو جد و امام حسن مجتبی علیه السلام به خاک سپردند.

ابو بصیر آخرین وصیت امام صادق علیه السلام را این گونه نقل می کند:

امام به هنگام وفات چشمان خود را باز کرد و فرمود: همه ی خویشاوندانم را نزد من آورید و چون گرد آمدند امام به همه ی آنان نگاه کرد و فرمود:

« انَّ شَفاعَتَنا لا تَنالُ مُستَخِّفاً بالصَّلوةِ »

شفاعت ما ائمه شامل کسی که نماز را سبک بشمارد نمی شود.[1]

---

[1] - امالی صدوق ،‌ص 290

« کلمات حکمت آمیز امام صادق(ع)»

-       سه نفر در سه جا شناخته می شوند، بردبار به هنگام خشم، دلیر شجاع هنگام جنگ، برادر هنگام نیاز.

-       زیاد دعا کنید زیرا که خداوند بندگانی که اورا می خوانند دوست می دارد.

-       به پدران و مادران خویش نیکی کنید تا فرزندان شما به شما نیکی کنند.

-       رحمت خداوند بر بنده ای که به قدر فهم مردم سخن گوید و آنچه را که باور ندارند نگوید و با این روش محبت مردم را به خود جلب نماید.

« شاگردان ممتاز امام صادق (ع)»

تقریباً همه ی علماء و دانشمندان اتفاق نظر دارند که شاگردان امام علیه السلام به (4000) نفر می رسیدند که از نقاط مختلف جهان اسلام به محضر وی آمده و کسب فیض می کردند و حتی کسانی که از جمله رهبران مخالفین قرار گرفتند هرچه دانش داشتند از آن بزرگوار بود. ابوحنیفه می گوید:

« لَولا السَّنَتان لَهَلکَ النُّعمان » اگر آن 2 سال شاگردی من از امام صادق علیه السلام نبود هلاک  می شدم. و نیز می گوید: «‌مارَایتُ اعلَمُ مِن جَعفَربنِ مُحمَّد » هیچ کس را عالمتر از جعفربن محمد نیافتم. اینک به معرفی چند تن از شاگردان ممتاز امام علیه اسلام می پردازیم :

هشام بن حکم – مومن الطاق – جابر بن حیان – مفضل بن عمرجُعفی – ابوبصیرلیس بن البختری – جمیل بن دراج – محلّی بن خُنَیس – ابوحمزه ثمالی – فیض بن مختار کوفی.