زندگینامه ثامن الائمه علی بن موسی الرضا (ع) ۲

هنگامی که خبر ولادت آن بزرگوار به پدر گرامی شان حضرت امام کاظم علیه السلام داده شد ، آثار خوشحالی و شعف بر چهره ی مبارک ایشان پدیدار گردید . ایشان میلاد فرزندشان را گرامی داشته و خطاب به همسر مهربان خود فرمودند : ای نجمه ! این کرامت و بزرگواری که پروردگار نسبت به تو روا داشته گوارایت باد .

به فرمان امام این نوزاد نورانی و زیبا را در پارچه ای سپید پیچیدند و به نزد ایشان آوردند . امام کاظم علیه السلام نیز بنا به سنت همیشگی ، در گوش راست فرزندش اذان و در گوش چپش اقامه گفت . آن گاه کام کودک خویش را با آب فرات برداشت . سپس به نجمه خاتون همسر با وفای خود فرمودند : او را در آغوش گیر ! چرا که او در زمین پروردگار ، بقیه الله است .

آن گاه او را علی نامید و به پیروی از رسول خدا رضا لقب داد و کنیه اش را ابوالحسن نهاد .

امام رضا علیه السلام در دوران امامت پدر بزرگوارش همواره در کنار و همراه پدر بود و مورد لطف و عنایت ایشان قرار می گرفت .   مفصل بن عمر که یکی از یاران باوفا و نزدیک امام کاظم علیه السلام است می گوید : روزی به نزد مولایم حضرت ابوالحسن موسی بن جعفر علیه السلام وارد شدم . فرزندشان علی که در آن هنگام کودکی خردسال بود ، در دامان ایشان نشسته بود . امام کاظم او را می بوسید و کام او را می مکید . گاهی اوقات او را در آغوش می گرفت و گاهی به شانه می نشاند . به ایشان عرض کردم : فدایت شوم ! من در قلب خویش نسبت به این کودک محبتی احساس می کنم که نسبت به هیچ کس جز شما این احساس را ندارم . امام کاظم در پاسخ من فرمودند : ای مفضل ! جایگاه او در نزد من به مانند جایگاه من در نزد پدرم می باشد . خداوند متعال در باره ما اهل بیت می فرماید : اینان نسلی از پاکانند ، برخی از برخی دیگرند و خداوند شنوا و داناست .

مفضل می گوید به امام کاظم علیه السلام گفنم : آیا او پس از شما عهده دار امر امامت خواهد بود ؟ امام فرمود آری !

میلاد امام رضا علیه السلام 16 سال پس از سقوط حکومت امویان و آغاز حکومت سیاه بنی عباس روی داد . در این زمان نسیبتا کوتاه دستگاه حکومت عباسی به لحاظ مشکلات فراوان داخلی پیش روی خود ، به دنبال تحکیم پایه های حکومت خویش در برابر مخالفان  به ویژه امویان بود . بدین جهت فرصت کمتری داشت تا نسبت به اهل بیت پیامبر توجه و سخت گیری نماید . همین مساله موجب گردید تا فضای مناسبی در اختیار امامن قرار گرفته و آن بزرگواران نیز از فرصت زمان ، بهره های فراوانی بردند و توانستند به معرفی اسلام اصیل و نشر احکام و ترویج معارف الهی بپردازند . در این مدت مردم نیز فرصت یافتند تا به آن بزرگواران نزدیک تر شده و با دریافت معارف بلند و بهره مندی از علوم و دانایی فراوان آنان ، گوشه هایی از فرهنگ اسلام را دریابند . این ارتباط نزدیک با ائمه موجب شد تا همگان شیفته اخلاق و رفتار و منش آن بزرگواران شده ، علاقمندی خود را نسبت به اهل بیت بروز دهند ، آنگونه که هارون خلیفه عباسی در گفتگویی با امام هفتم ، به مقام و موقعیت معنوی ایشان در میان مردم اشاره کرده و نسبت به رفت و آمدهای فراوانی که به خانه امام می شد اظهار نارضایتی کرد . امام در پاسخ وی فرمودند : تو بر تن و جسم مردم حکومت می کنی و من بر دل های ایشان .

زندگینامه ثامن الائمه علی بن موسی الرضا (ع)

حضرت امام علی بن موسی الرضا علیه السلام ، هشتمین امام و پیشوای بزرگ اسلام و دهمین معصوم از اهل بیت عصمت و طهارت می باشند .

پدر بزرگوار ایشان ، حضرت امام موسی بن جعفر علیه السلام هفتمین اختر فروزان سپهر امامت و ولایت و مادر گرامی شان نجمه نام داشتند .

ایشان در روز پنج شنبه یا جمعه ، یازدهم ماه ذی القعده سال 148 ه.ق. در شهر مدینه دیده به جهان گشودند .

مدت امامت آن امام همام بیست سال ( از سال 183 ه.ق. ) و عمر شریف و پر برکتش 55 سال بوده است . ایشان دارای القابی چند هستند که برخی از آنان عبارتند از مرتضی ، التقی ، النقی ، الصابر ، عالم آل محمد ، الفاضل ، الوفی ، الرضی ، الزکی ، الوافی ، الصدیق ، الفاضل ، غریب الغربا ، معین الضعفا ، انیس النفوس ، شمس الشموس و ...

اسامی و القاب تمامی ائمه ، هر یک دارای پیام خاصی بوده و ویژگی خاصی از آن امام را معرفی می نماید . معروف ترین این القاب ، غالبا از سوی رسول خدا صلی الله علیه و آله برای امامان انتخاب گردیده است و از این روی ، ائمه ی ما در هنگام نام گذاری و انتخاب لقب برای فرزندان خویش ، همواره به این موضوع توجه داشته اند . در مورد اما هشتم نیز چنین بوده و آنچه بر آن تاکید شده ، همان لقبی است که پیامبر خدا بر ایشان نهادند : رضا

آن حضرت ، همچون دیگر امامان در دامانی پاک و آغوشی پر از معنویت و خلوص و بندگی خدا ، تربیت یافته و از سرچشمه ی جوشان فضایل و علوم اهل البیت بهره مند بوده اند .

دوران زندگانی آن بزرگوار به سه مقطع مهم تقسیم می شود :

الف / زمان حضور در کنار پدر و دوران امامت حضرت موسی بن جعفر علیه السلام ( سالهای 148 تا 183 ه.ق. )

ب/ دوران امامت ایشان تا عزیمت به خراسان ( سالهای 183 تا 200 ه.ق. )

ج/ عزیمت به خراسان تا هنگام شهادت ( سالهای 200 تا 203ه.ق. )

حضرت امام رضا علیه السلام در سال 200 ه. به دستور مامون الرشید ( لع ) به سوی مرو خوانده شدند . آن حضرت شهر مدینه را با اکراه ترک کرده و در هنگام وداع ، به نزدیکان خود دستور دادند به خاطر سفر ایشان گریه نمایند .

پس از ورود امام به مرو ، خلیفه عباسی که برای فریب افکار عمومی در ظاهر امام را تکریم می کرد ، پیشنهاد داد تا امام خلافت را قبول نماید که آن حضرت از پذیرش آن خودداری کردند . اما مامون پافشاری فراوانی کرد و در نهایت پس از تهدید ، ایشان را مجبور به پذیرش ولایت عهدی کرد ، آن حضرت نیز با شرایطی این منصب را پذیرفتند . در اوایل ماه رمضان سال 201 ه. برای ولایت عهدی امام رضا علیه السلام از مردم بیعت عمومی گرفته شد .

این پیشوای معصوم در روز آخر ماه صفر سال 203 ه. به دست مامون الرشید ، خلیفه ی جنایتکار عباسی مسموم و به شهادت رسیدند .

پیکر پاک و مطهر ایشان در میان حزن و اندوه فراوان دوستداران و پیروان ایشان و بر دوش علاقمندان و شیعیان ، با شکوه فراوان تشییع و در کنار قبر هارون الرشید ، مکانی که اینک به مشهد مقدس معروف است ، دفن گردید .