سیره اهل بیت علیهم السلام در تبرّی

در این اصل اساسی و ضروری دین مبین اسلام یعنی «تبرّی» نیز مانند سایر مسائل دینی باید به پیشوایان معصوم اقتدا نموده و سیره و روش آمان را در تبرّی جویا شد.

1) قال رسول الله صلّی الله علیه و آله و سلّم:«مَن تَأَثَّمَ اَن یَلعَنَ مَن لَعَنَهُ اللهُ فَعَلَیهِ لَعنَةٌ اللهِ.» (هر کس از لعن کردن کسی که خدا او را لعنت کرده خودداری کند پس بر خود او لعنت خدا باد.)[1]

2) قال امیرالمومنین علیه السلام:«لََعَنَ اللهُ اِبنَ الخَطّاب! فَلَولاهُ مَا زنَی اِلاّ شَقیٌّ اَو شَقیَّةٌ.» (خدا لعنت کند ابن خطّاب را ! اگر او نبود هیچ کس مرتکب زنا نمی شد مگر مرد و زن شقی.)[2]

3) قالت فاطمة الزهرا علیها السلام: «وَ الله لَاَدعُوَنَّ الله عَلَیکَ فی کُلِّ صَلاةٍ اُصَلّیها» (حضرت فاطمه سلام الله علیها خطاب به ابوبکر فرمودند: به خدا قسم در هر نمازی که می خوانم، تو را نفرین می کنم.)[3]

4)قال الامام علی بن الحسین علیه السلام: «عَلَیهِما لَعائِنُ الله کُلّها کانا وَ اللهِ کافِرَینِ مُشرِکَینِ بِاللهِ العَظیم» (همه لعنت های خدا بر آن دو باد، به خدا قسم آن دو کافر و مشرک به خدای بزرگ بودند.)[4]

5) قال الصّادق علیه السلام: «مَن شَکَّ فی کُفرِ اَعدائِنا و الظّالِمینَ لَنا فَهُوَ کافِرٌ.» (کسی که شک کند در کفر دشمنان ما و کسانی که به ما ظلم کردند، کافر است.)[5]

6)عن الحسین بن ثُویر و ابی سُلمة السِراج قالا: «سَمِعنا اباعبدالله علیه السلام و هُوَ یَلعَنُ فی دُبُرِ کُلَّ صَلاةٍ مَکتوبَظٍ اَربَعَةً مِن الرِّجال و اَربَعَةً مِن النِّساء: فَلانٌ و فَلانٌ و فَلانٌ و مُعاویة – و یُسَمّیهم- و فُلانَةٌ و فُلانَةٌ و هِند و اُمّ الحَکَم اُختُ مُعاویة.» (حسین بن ثویر و ابی سلمه سراج می گویند: از امام صادق علیه الیلام شنیدیم که بعد از هر نماز واجب چهار مرد و چهار زن را لعنت می کرد: فلان (ابابکر) و فلان (عمر) و فلان (عثمان) و معاویه –و امام صادق علیه السلام اسم آنها را می بردند- و فلانه (عایشه) و فلانه (حفصه) و هنده و امّ حکم خواهر معاویه.)[6]

---

1. الایقاد (شاه عبدالعظیمی)، ص50 و رجال الکشی مع تعلیقاته المیرداماد، ج2، ص811، رقم1012 و بحارالانوار، ج52، ص386، ح201

2. الامامة و السیاسة، ص20

3. بصائر الدّرجات، ص269

4. بحارالانوار، ج7، ص18

5. وسائل الشیعه، خ18، ص561

[6] کافی، ج3، ص342