اثبات لعن

خداوند در قرآن می فرماید: «إنَّ الَّذینَ یُؤذُونَ اللهَ و رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللهُ فِی الدُّنیا و الآخِرَةِ و اَعَدَّ لَهُم عَذاباً مُهیناً» (هر کس خدا و پیامبر را اذیت کند خدا آنها را در دنیا و آخرت لعنت می کند و عذابی خوار کننده برای ایشان مهیا ساخته است.)[1]

با در نظر گرفتن این حدیث متواتر نبوی به نقل از کتب معتبر شیعه و اهل سنّت که پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: «فَاطِمَةُ بَضعَةٌ مِنِّی مَن آذاهها فَقَد آذانی و مَن آذانی فَقَد آذَی اللهَ» (فاطمه پاره تن من است، هر کس او را اذیت کند مرا آزرده و هرکی مرا آزار دهد خدا را آزرده است.)[2]

و نیز با در نظر گرفتن این حدیث: عن عُمر بن خطّاب قال: قالَ رسول الله صلّی الله علیه و آله و سلّم: «اِحفَظونی فی عِترَتی و ذُرِیَّتی فَمَن حَفِظَنی فیهم حَفَظَهُ الله «اَلا لَعنَةُ الله عَلَی مَن آذانی فِیهِم» ثلاثاً»[3] (عمربن خطّاب «لعنة لله علیه» گفت: پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: حرمت مرا در عترت و ذریّه ام حفظ کنید، هرکس حرمت مرا در آنان حفظ بدارد، خدا او را حفظ کند و بدانید لعنت خدا بر کسی که مرا در مورد آنان آزار دهد و اذیّت نماید و سه بار این کلام را تکرار نمودند.)

و با توجه به این که حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند: «فَوَ الله لَقَد آذَیتُمانی»[4] (پس به خدا سوگند این دو نفر (عمر و ابابکر) مرا اذیّت کردند) و این که ابن ابی الحدید می گوید: « حضرت فاطمه سلام الله علیها از دنیا رفتند در حالی که از عمر و ابابکر سخت غضبناک بودند»[5]

بنابراین این دو نفر (عمر و ابابکر) حضرت فاطمه سلام الله علیها را اذیّت کردند و به تبع آن طبق حدیث متواتر نبوی و دومین حدیث مذکور، خدا و پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم را آزردند و و طبق آیه قرآن خدا آنها را دنیا و آخرت لعنت کرده است.

---

1. سوره احزاب، آیه 57                                                                     

2. صحیح بخاری، ج5، ص26/ صحیح مسلم، ج4، ص193

3. الامالی (طوسی) ، ص69، ح101

4. بحارالانوار، ج29، ص158

5. شرح نهج البلاغه، ج6، ص50