سرآغاز سخن

شرع مقدّس اسلام مشتمل بر ضروریاتی است که هر شخص به عنوان یک مسلمان باید به این ضروریات معتقد بوده و اعمال و رفتار خود را در زندگی با آن مطابقت دهد. این ضروریات را می توان به دو دسته کلی تقسیم نمود:

الف) دسته اول ضروریاتی که پذیرش عقلی و صرف اعتقاد قلبی به آنان کافی است که در شرع مقدس اسلام اصطلاحاً به عنوان اصول دین یا واجبات عقیدتی از آن یاد می شود (که شامل اعتقاد به توحید، عدل، نبوّت، امامت و معاد می باشد.)

ب) دسته دوم ضروریاتی که علاوه بر پذیرش عقلی و اعتقاد قلبی به آنان، باید در اعمال و رفتار و گفتار شخص مسلمان نیز ظاهر شود که در شرع اسلام اصطلاحاً به عنوان فروع دین یا واجبات عملی از آن یاد می شود که شامل نماز، روزه، حج، زکات، خمس، جهاد، امر به معروف و نهی از منکر و تولّی و تبرّی است.

در مورد فروع دین مثل نماز، همانطور که گفته شد صرف اعتقاد قلبی به این که خداوند نماز را بر بندگان واجب کرده، کافی نیست بلکه شخص باید عملاً برای اقامه آن بپاخیزد و واجب است شرایط و مقدّمات آن را فراهم کند و عملاً به خواندن نماز بپردازد. همین طور نیز در مورد اصل تولّی (علاقه مندی به ولایت ائمه اطهار علیهم السلام) و تبرّی (دشمنی و بیزاری جستن از دشمنان ایشان) که به هیچ وجه صرف اعتقاد قلبی به آن کافی نیست و باید در اعمال و رفتار و گفتار شخص به ظهور برسد. همچنین اصل تولّی و تبرّی از ضروریّات انکارناپذیر و عملی اسلام است که در شرع مقدّس توجه خاصی نسبت به آن شده است.