قال الصادق علیه السلام:

«نَفَسُ المَهمُومِ لِظُلمِنا تَسبیحٌ و هَمُّهُ لَنا عِبادَةٌ و کِتمانُ سِرُّنا جِهادٌ فی سَبیلِ  

الله.» 

ثُمَّ قالَ اَبوعَبدِاللهِ علیه السلام : 

یَجِبُ اَن یُکتَبَ هَذَا الحَدیثُ بِالذَّهَبِ. » 

- امام صادق علیه السلام فرمود:

نفس کسی که به خاطر مظلومیت ما اندوهگین شود، تسبیح است و اندوهش برای ما، عبادت است و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست.

سپس امام صادق علیه السلام افزود: 

این حدیث را باید با طلا نوشت.

(اَمالی شیخ مفید/ص338)

قال الحسین علیه السلام:

- اَیُهَا النَّاسُ! اِنَّ اللهَ جَلَّ ذِکرُهُ ماخَلَقَ العِبادَ اِلاّ لِیَعرِفُوهُ، فَاِذا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ،  

 فَاِذا عَبَدُوهُ اِستَغنَوا بِعِبادَتِهِ عَن عِبادَةِ ماسِواهُ.

فَقالَ لَهُ رَجُلٌ: یَابنَ رَسولِ اللهِ بِأبی أَنتَ و اُمّی فَما مَعرِفَةُ اللهِ؟

قالَ: مَعرِفَةُ أَهلِ کُلِّ زَمانٍ إَمامَهُم اَلَّذی یَجِبُ عَلَیهِم طاعَتُهُ. 

- ای مردم! همانا خدای بزرگ بندگان را نیافریده مگر برای آن که او را بشناسند، وقتی او را شناختند، او را پرستش خواهند کرد، هنگامی که او را پرستش کردند از بندگی غیر او بی نیاز می شوند.

مردی گفت:

ای فرزند رسول خدا، پدرو مادرم فدایت باد، شناخت خدا چیست؟

فرمود: عبارت است از شناخت مردم هر زمان امامشان را، آن امامی که اطاعت او بر آنها واجب است.

(علل الشرایع/ص9)

قال الرّضا علیه السلام:

«یَابنَ شَبیبٍ! اِن بَکَیتَ عَلَی الحُسَینِ علیه السلام حَتّی تَصیرَ دُمُوعَکَ 

عَلی خَدَّیکَ، غَفَرَ اللهُ لَکَ کُلَّ ذَنبٍ اَذنَبتُهُ صَغیراً کانَ أَو کَبیراَ قَلیلاً کانَ 

 أَو کَثیراً.» 

- امام رضا علیه السلام فرمود: 

ای پسر شبیب! اگر بر حسین علیه السلام آن قدر گریه کنی که اشکهایت بر چهره ات جاری شود، خداوند همه گناهانت را که مرتکب شده ای می آمرزد؛ کوچک باشد یا بزرگ، کم باشد یا زیاد. 

(آمالی شیخ صدوق/ص112)