«لَیسَ شَأنی شَأنُ مَن یَخافُ المَوتَ، ما اَهوَنَ المَوتِ عَلی سَبیلِ نَیلِ
العِزِّو اِحیاءِ الحَقِّ، لَیسَ المَوتُ فی سَبیلِ العِزّ اِلاّ حَیاةً خالِدَةً و لَیسَتِ
الحَیاةُ مَعَ الذُّلِّ اِلاّ المَوتَ الَّذی لا حَیاةً مَعَهُ.»
اَفَبِالمَوتِ تُخَوِّفُنی ...؟ و هَل تَقدِرونَ عَلی اَکثَرِ مِن قَتلِی؟!
مَرحَباً بِالقَتلِ فی سَبیلِ اللهِ، و لَکِنِّکُم لاتَقدِرُونَ عَلی هَدمِ مَجدی و مَحوِ
عِزّی و شَرَفی.
- جایگاه من جایگاه کسی که از مرگ بترسد نیست، مرگ در راه عزّت و احیای حق چقدر پیش من آسان است، مرگ در راه عزّت چیزی جز حیات جاودانه نیست و زندگی با ذلّت جز مرگ و نیستی که هیچ حیاتی همراه ندارد نیست.
آیا مرا با مرگ می ترسانید؟ آیا بیش از کشتن من می توانید؟
آفرین به مرگ در راه خدا، ولی شما نمی توانید مرا نابود کنید و عزّت و شرافتم را از بین ببرید.
(کلمات الامام الحسین علیه السلام ص360/حدیث348)