مجمع دینی مشکوة

2 روز... به روز عید غدیر،روز صلوات و برائت از دشمنان باقی است

شنبه شانزدهم سال 10 هجری قمری، 28 اسفند

سال 10 هجری شمسی، 16 مارس سال 632 میلادی

قافله عظیم غدیر همچنان در حرکت است و از « مَرُّ الظَّهْران » گذشته و به آبادی بعدی یعنی « عُسفان » رسیده است.

تا جایگاه موعود راهی باقی نیست. جایی که خداوند مقدّر داشته است تا رسولش، ولایت امیرمؤمنان و یازده فرزند او علیهم ااسلام را به مردم ابلاغ کند و پس از اتمام حجّت با مسلمانان، علی را به فرمانروایی آنان منصوب کند،چرا که چند روزی بیشتر از عمر مبارکش باقی نمانده. آری، خداوند هیچگاه زمینش را بدون حجّت باقی نمی گذارد و پس از رسول خدا صلی الله علیه واله وسلم ، امیرمؤمنان و فرزندانش علیهم السلام حجّت روی زمین خواهند بود.

از طرف دیگر، بنیان گذاران سقیفه مقارن ماجرای غدیر، پیمان نامه امضا کرده و به نظام دادن لشکر خود پرداخته اند تا از رسیدن خلافت به امیرمؤمنان جلوگیری کنند. در حقیقت در این روز است که صف آرایی جمل، صفّین و نهروان شکل می گیرد و آئین نو پای اسلام به جای آن که انسان های خاکی را با دستورات الهی به افلاک ببرد، گرفتار جهنم هوا و هوس ها می شود. شماری دنیا طلب در بوستان دین لانه می کنند و گروهی منافقانه به بهانه دفاع از دین، تیشه جاهلیّت بر ریشه دین می زنند.

تمام کج اندیشی ها در تاریخ اسلام، از این جا ریشه دارد و یکی از آثار این پیمان نامه ناپاک و صحیفه شوم، آنانی هستند که صاحب غدیر را به نام اسلام در محراب عبادت شهید می کنند و آب به آسیاب مال پرستان و شهوترانانی می ریزند که از عدالت علوی گریزانند.

... هم چنین در صحیفه معلونه خطوط نانوشته ای است که غدیر را تا قربانگاه کربلا می کشاند.

چه آگاهانه فرمود امام صادق علیه السلام :

« آن گاه که آن پیمان نامه نوشته شد، حسین علیه السلام به شهادت رسید. »[1]

و چه زیبا مثلی آورد امام رضا علیه السلام :

« مثل اهل ایمان در قبول ولایت امیرمؤمنان علیه السلام در روز غدیر خم همانند ملائکه در سجودشان مقابل حضرت آدم علیه السلام است و مثل کسانی که در روز غدیر از ولایت امیرمؤنان علیه السلام سرباز زدند ، مثل شیطان است. »[2]