سال 10 هجری شمسی، 11 مارس 632 میلادی
روز یازدهم از ماه ذی الحجّه، روز ستیز با شیطان است. پیامبر خدا صلی الله علیه واله وسلم و یارانشان در پس اعمالی که دیروز در مِنا انجام داده اند، دیشب را در این وادی بیتوته کرده اند و اینک به رَمْی جَمَرات سه گانه، به نشانه نفرت از شیطان مشغول اند.
و امیرمؤمنان علیه السلام مبارزه با شیطان را چه زیبا، به تمامی اهل ایمان آموخته است:
آنجا که از 70 کشته قریش در بدر، او به تنهایی نیمی از بزرگان شرک را به هلاکت می نشاند. و در اُحد، یازده پرچم دار سپاه شیطان را به زانو در می آورند و هشتاد ضربه را به جان می خرد تا جان پیامبر صلی الله علیه واله وسلم را حفظ کند. خندق یادآور ضربتی است که از عبادت انس و ملا ئکه تا روز قیامت برتر است. خیبر حکایت از مبارزه یک تنه آن شهسوار اسلام در برابر شیاطین یهود دارد؛ آنگاه که ضربت او سنگ، کلاه خود و دستار سر پهلوان یهود « مَرْحَب » را تا به دندان دو نیم می کند و صدای آن ضربت تا دور دست شنیده می شود و نوید پیروزی را با خود به پیشگاه پیامبر صلی الله علیه واله وسلممی رساند.
و آنک ... امیرمؤنان علیه السلام است که به جنگ میرود و پیامبر خدا صلی الله علیه واله وسلم چنین خطابش می کند:
« یا علی، به پیش رو که جبرئیل از راست تو، میکائیل از جانبِ چپ تو، عزرائیل در جلویت و اسرافیل در پشت سرت قتال می کنند و نصرت الهی بالای سر توست و دعای من از پی، تو را همراهی می کند. »[1]
و به حق، تنها علی است که پس از رسول خدا صلی الله علیه واله وسلم ، لیاقت سرپرستی و رهبری مسلمین را داراست.
-بحار النوار / ج 21 / ص 18[1]