9 روز... به جشن ملائک در آسمان ها باقی است

شنبه نهم ذی الحجّه سال 10 هجری قمری، 21 اسفند

سال 10 هجری شمسی، 9 مارس سال 632 میلادی 

امروز، روز خود شناسی، روز باز خوانی کرده ها و ناکرده ها، روز اعتراف به گناهان و راز و نیاز با خداوند و روز معرفت نسبت به حجّت خداست. امروز، روز عرفه است و جایی که ما از آن سخن می گوییم، صحرای عرفات.

     عرفات در  روزگار ما، مشخص ترین مکانی است که حجّت خدا و جانشین پیامبر، حضرت حجة بن الحسن العسکری عجّل الله تعالی فرجه الشّریف درآن حضور می یابند و به جمع حاجیان گرما می بخشد. با آن حضور مقدّس، اگر حاجیان رسول خدا صلی الله علیه واله وسلم را در کنار خود نبینند، مولای متّقیان را نیابند، وجود امام مجتبی را احساس نکنند، زمزمه دعای سیّدالشهدا را نشنوند و امام سجاد را و حضرت باقر را و... به حق که حجّشان نا تمام است.

     عجب صحرایی است عرفات و عجب روزی است عرفه !

     در چنین روزی، پیامبر خدا صلی الله علیه واله وسلم تا طلوع آفتاب در مِنا حضور داشتند و سپس به عرفات تشریف فرما شدند.

     رسول خدا صلی الله علیه واله وسلم در این میان، سوار بر شترخویش، مسلمانان را مخاطب قرار داده، باردیگر به اهل بیت خویش علیهم السلام سفارش می کنند: من دو چیز در میان شما باقی می گذارم که اگر آن دو را رها نکنید، گمراه نخواهید شد: قرآن، کتاب خدا و خاندان و اهل بیتم.[1]

     نیک که بنگریم در محلی به نام « نَمره » خیمه رسول الله صلی الله علیه واله وسلم را خواهیم دید و چون در سخنان حضرتش دقت کنیم، بوی خداحافظی را استشمام خواهیم کرد. آفتاب عمر حبیب خدا صلی الله علیه واله وسلم اندیشه غروب دارد و واپسین سفر این سفیر الهی با ابلاغ آخرین تکالیف رسالتش سپری می شود.

     پیامبر برگزیده خدا صلی الله علیه واله وسلم می داند که باید در واپسین روز های حیات، جانشین خود را به شکل آشکار و در حضور همگان به مردم بشناسانند. جبرئیل در شامگاه روز قبل، بار دیگر پیام معبودش را به وی ابلاغ کرده است که اگر چنین نکند گویی رسالتش را به انجام نرسانیده است.

---

 -بحار الانوار / ج 29 / ص 340[1]