پیشگویی قرآن در مورد سرنوشت ابو لهب

» تَبَّتْ یَدا اَبی لَهَبٍ وَ تَبَّ »

 بریده باد هر دو دست ابولهب ! که می خواست با آن دستهای پلید خویش سنگی به رسول خدا ( صلی الله علیه و آله ) زند   .

بالاخره مرده باد ابولهب     ! 

چنانکه این سرنوشت شوم و نکبت بار (یعنی آن نفرینی که گفته شد) برای وی حتمی است  »     ما اَغْنی عَنهُ مالَهُ و ما کَسَبَ «  

یعنی آن مرد پست و پلید و آن همه نفوذ و قدرت که از آن برخوردار بود ، آن همه فرزندان قوی و نیرومندی که دارا بود ، هیچ یک از آنها کوچکترین سودی به حال وی نبخشید و جز وزر و وبال چیزی برای وی باقی نگذاشت و در موقع مردن نیز با وضع فجیع و نکبت بار و با تمام ذلت و خواری از دنیا رخت بربست که به یک مرض مسری و واگیرداری مبتلا گشت ، گندیده و متعفن گردید ، همه از وی متنفر شده و دوری جستند و با همین وضع و بدبختی جان سپرد و جسم بی جانش نیز چند روز در خانه ماند و آنهمه مال و مقام و جاه و نفوذ و اولادی که داشت بداد وی نرسید و بدرد وی دوا نکرد و به حال وی سودی نبخشید ؛ اینجا بود که پیشگویی قرآن به وقوع پیوست و یا نفرین آن به اجابت رسید . اگر جمله « ما اغنی » در مقام اخبار باشد پیش گویی است و اگر مانند » تبت « در مقام دعای بد باشد نفرین است و در این مورد هر دو احتمال صحیح و جاری است.