« سیره عملی امام صادق (ع) »

عده ای از اهل کوفه در مدینه اقامت کردند و در این مدت مرتب خدمت امام صادق علیه السلام می رسیدند و از فرمایشات آن جناب استفاده می کردند، هنگام مراجعت برای تودیع به امام به محضر آن حضرت شرفیاب شدند یکی از آنها عرض کرد ای پسر رسول خدا ما را نصیحت و سفارشی فرما:

« فقال علیه السلام : عَلَیکُم بِتَقوی اللهِ و العَمَلِ بِطِاعَتِهِ وَ اجتِنابِ معاصِیهِ وِ اِداءِ الأمانَةِ لَمَن ائتَمَنَکُم و حُسنُ الصَّحابَة      لمن صَحِبتُموهُ و اَن تَکونوا دُعاةَ صامِتینَ »

( فرمود : از خدا البته بترسید و اوامرش را اطاعت کنید و از گناه اجتناب نمایید،‌هر کس به شما امانتی سپرد امانتش را سلامت برگردانید با کسانی که هم صحبت هستید خوش رفتاری کنید، در حال خاموشی و سکوت مردم را به سوی ما دعوت کنید. )

عرض کردند : چگونه ممکن است انسان خاموش باشد و تبلیغ کند؟!

فرمود: به این طریق که آنچه دستور داده ایم عمل کرده و از معاصی دوری نمایید و براستی و درستی و امانت داری با مردم رفتار می کنید، امر به معروف و نهی از منکر را ترک نخواهید کرد در این هنگام مردم از شما جز خوبی نمی بینند آن گه که رفتار شما را مشاهده کردند ارزش پیروی از ما را خواهند دانست، در نتیجه به ما می گروند و هدایت می یابند خدا را گواه می گیرم که پدرم محمدبن علی ( حضرت باقر علیه السلام) می گفت: پیروان و شیعیان ما در گذشته بهترین مردم بودند اگر امام جماعت یا اذان گویی در میان گروهی بود،‌از شیعیان ما بود . اگر اموال و امانتی از مردم بود آنها را حافظ و نگهبان بودند .

عالمی که مردم برای رفع احتیاجات دینی و صلاح اندیشی امور به او پناهنده می شدند از پیروان مابود.

« فَکُونُوا کَذلِکَ حَبِّبوانا اِلَی النّاسِ وَ لا تَبغضوُنا اِلَیهِم. »

شما هم مردم را با این عملیات به سوی ما سوق دهید ما را محبوب آنها نمایید و نه مورد نفرتشان قرار دهید.[1]

---

[1] - مستدرک الوسائل، ج2 ، ص 69 

                                                   ادامه دارد....