شهاد ت حضرت حمزه سید الشهدا علیه السّلام

شهادت حضرت حمزه سید الشهدا ^{علیه السّلام} 

حضرت حمزﺓ بن عبدالمطلب عموی پیامبر در روز جنگ احد (15 یا 17 شوال) در سال سوم هجری به شهادت رسید.

حضرت حمزه سید الشهدا مردی شجاع و با هیبت بود و در این جنگ به دست وحشی و به دستور هند همسر ابوسفیان به شهادت رسید.

هند به خاطر کشته شدن پدر و برادر و عمویش در جنگ بدر،ابتدا قصد نبش قبر مادر پیامبر ^{صلی الله علیه و آله و سلم} را داشت، ولی کفار قریش از ترس نبش قبور امواتشان مانع شدند. این بود که او وحشی را با وعده هایی به کشتن پیامبر^(ص) یا علی مرتضی^(ع) و یا حمزه تحریک کرد. وحشی گفت:«از کشتن پیامبر و پسر عمویش علی عاجزم، ولی برای کشتن حمزه کمین میکنم»

او در میدان جنگ نیزه ای بر سینه و یا شکم مبارک آنحضرت زد و آن حضرت را شهید کرد. وقتی به هند خبر دادند، آن خبیث دستور داد سینه حضرت را بشکافد و جگر مبارک ایشان را بیرون آورد. وقتی خواست به جگر حمزه دندان بزند، دندانهی نحسش کارگر نشد. همچنین هند با خنجری گوشها ، بینی و ... آنحضرت را جدا کرد و به گردن انداخت.

پیامبر هنگامیکه حمزه را با آن وضع دیدند، گریستند و عبای مبارک خود را روی او کشیدند که خواهرش صفیه او را به آن حال نبیند و فرمودند:« یا عم رسول الله و اسد الله و اسد رسوله ... یا فاعل الخیرات، کاشف الکربات...»

امیر المومنین^(ع) وفاطمه زهرا^(س) و صفیه و دیگران بر آن حضرت گریستند.

پیامبر بر بدن آن خناب نماز خوانده و او را در احد دفن نمودند. بعد از چهل سال معاویه خواست نهری از احد عبور دهد با قبر حضرت حمزه برخورد نمود و سر بیل ها به پای حمزه رسید و فوراً خون جاری شد.

حضرت امام رضا^(ع) به نقل از رسول خدا ^{صلی الله علیه و آله و سلم} فرمودند :«بهترین برادرن من علی و بهترین عموهای من حمزه است.»

منابع:

منتهی الآمال           ج2 ص 39

بحار الانوار           ج15 ص281 ، ج20 ص55

حمزه سید الشهدا       ص 28 و 29

عیون اخبارالرضا^(ع)   ج2 ص 61

ریاحین الشریعه        ج4 ص 350