فصل برائت ۲

معاویه به ماده سگی گویند که در مقابل سگ دیگر بانگ کند .

ابوسفیان برای تجارت به شام سفر کرده بود و مدت یک سال و چهار ماه سفر او به طول انجامید ، چون به مکه رسید همسرش هند آبستن بود و شکمش بزرگ شده بود . ابوسفیان گفت : ای هند من یک سال و چهار ماه است که از مکه بیرون رفته ام ، این حمل از کیست ؟!

هند نام یکی را برد . ابوسفیان چند چوب به شکم او زد تا شاید آن ولد زنا ساقط شود ، اما فایده نکرد و بعد از سه ماه از قدوم شوم ابوسفیان ، معاویه ی ملعون به دنیا آمد .

معاویه را به چهار نفر نسبت داده اند : مسافر بن ابی عمرو ، عماره بن ولید بن مغیره ، عباس و صباح که مغنی عماره بن ولید بود .

مادر معاویه ، هند از صحبت و همبستری سیاهان بسیار محظوظ بود و چندین فرزند سیاه به دنیا آورده و در همان روز اول کشت . هند در این میان با صباح که جوان خوش رویی بود و کارگر ابو سفیان بود ، الفتی تمام داشت . اما به هر حال او را معاویه بن ابی سفیان بن حزب می گویند !

ابوسفیان مردی زشت روی و کوتاه قد بود . یک چشم او در طائف و چشم دیگرش در یرموک کور شده بود . باطنش کور تر از چشم ظاهرش بود و نهایت عداوت و دشمنی با پیامبر ( صلی الله علیه و آله ) را داشت . ابوسفیان در هرجنگ و فتنه ای که علیه رسول خدا به وجود می آمد دخالت داشت و در سال فتح مکه از ترس اسلام آورد و با نفاق زندگی کرد تا در سن 82 سالگی در سال 30 هجری به درک رفت .

حمامه یکی از جدات معاویه است که در ذی المجاز صاحب پرچم و مشهور بود که در آن وقت زنان فواحش را به آن علم می شناختند و از اینجا نسب ابو سفیان هم معلوم می شود .

مادر معاویه ، هند نیز از ذوات الاعلام است که عمر بن الخطاب ( لع ) نیز پیش از اسلام منافقانه اش گاهی به خدمت او می رسیده ، اما آن چه مشهور است این که هند به غلامان سیاه میل فراوانی داشته و از توضیح حال پدر معاویه وضع مادر او هند روشن می شود .

پیامبر ( صلی الله علیه و آله ) در فتح مکه چون ریختن خون معاویه را مباح شمردند به اصرار و شفاعت عباس پنج ماه قبل از شهادت پیامبر ( صلی الله علیه و آله ) اسلام آورد .

حکومت معاویه در شام :

یزید بن ابی سفیان از طرف ابوبکر ( لع ) با لشکر مسلمین به سمت شام رفت . معاویه هم همراه آنان بود. یزید در شام مرد و ابوبکر ( لع ) ولایت شامات را به معاویه ( لع ) واگزار کرد و به این ترتیب بود تا زمان خلافت امیر المؤمنین ( علیه السلام ) که طغیان معاویه ( لع ) علیه آن حضرت شروع شد . پس اساس ظلمهای معویه را هم ابوبکر بنا نهاد .

معاویه در سال 45 برای پسرش یزید بیعت گرفت . او اول کسی بود که دشنام بر امیر المؤمنین را ترویج کرد و تا زمان عمر بن عبدالعزیز ادامه داشت تا این که او لعن و سب بر آن حضرت را منع نمود .

دشمنی معاویه با مولا امیر المؤمنین ( علیه السلام )

معاویه به صحابه و تابعین دستور داد تا در مذمت امیر المؤمنین ( علیه السلام ) حدیث جعل کنند و عده زیادی از محبین و ارادتمندان آن حضرت را شهید کرد مانند جناب مالک اشتر نخعی که در قلزم مسموم شد ، امام حسن مجتبی ( علیه السلام ) را به دست جعده عیال آن حضرت شهید کرد .

او مردی خوش گذران  و پر خور بود . به حدی که از کثرت خوردن می گفت : خسته شدم ولی سیر نشدم . و این به خاطر نفرین پیامبر در باره او بود . او در نفاق و عوام فریبی تجربه به سزایی داشت . محدث قمی نقل می کند که دویست خبر از طریق معتمده اهل سنت در مذمت معاویه نقل شده است .

مرگ معاویه :

آخر الامر معاویه در مسیر مکه به شام بیمار شد . به حدی می لرزید که دهان او بسته نمی شد تا سر انجام وارد شام شد و در آن جا جان به مالک دوزخ داد و رهین اعمال خویش گردید . زمان به درک واصل شدنش را 12 رجب ، 14 یا 15 رجب سال 60 هجری نقل کرده اند که در آن هنگام سن او را 82 یا 92 سال گفته اند .

روز مرگ آن ملعون خبیث روز شادی اهل ایمان و حزن و اندوه اهل کفر طغیان است . جنایاتش زیاده از آن است که در این مختصر بگنجد . ولی در هنگام مرگ به یکی از خواص خود گفت : چند گناه بزرگ کرده ام ، حق علی بن ابی طالب را غصب کردم ، حسن بن علی را با فریب دادن جعده به شهادت رساندم ، یزید را به جانشینی خود انتخاب کردم ، حجر بن عدی و اصحاب او را به قتل رساندم .

پدر او لب و دندان پیمبر بشکست            مادر او جگر عم پیمبر بمکید

خود به ناحق ، حق داماد پیمبر بگرفت        پسر او سر فرزند پیمبر ببرید 

بر چنین قوم ، تو لعنت نکنی شرمت باد        لعن الله یزیدا و علی آل یزید

منابع و مآخذ :

تتمه المنتهی – منتخب التواریخ – وقایع الایام – اسد الغابه – حدیقه الشیعه – احقاق الحق -  بحار الانوار – زاد المعاد – مصباح کفعمی  احسن الکبار – ربیع الابرار – انساب النواصب – محاضرات

اَللّهمَّ العَن حارِبَ خلیفهِ الرَّحمن وَ مَجوُسَ اُمَّهِ رَسوُلِ السُّبحانِ ، شَدّاد َ اَهلِ بَیتِ الامینِ ، عَدُوَّ اللهِ و عَدُوَّ اَمیرالمُؤمِنینَ ، اَلمُکنیَّ بِخالِ الکافِرینَ ، اَمیرَ اَلفاسِقینَ وَ الفاجِرینَ  وَ سَبَبَ تَضییعِ مَذهَب سَیِّدِ المُرسَلینَ ، اَلمَلعُونَ بِالدَّلائِلِ وَ البَراهینِ ، رَئیسَ الاَشقِیاءِ مِنَ اَلاَوَلینَ وَ اَلاخِرینَ ، لَعنَهً عَلَیهِ مِنَ الانِ اِلی یَومِ الدّینِ ، مُؤَسِسَ الظُّلمِ وَ البِدعَهِ وَ الطُّغیانِ ، مُعاویَهَ بنَ اَبی سُفیانِ ، عَلَیهِ غَضَبُ الرَّحمنِ .