قال الحسین علیه السلام:

« مَن عَبَدَ اللهَ حَقَّ عِبادَتِهِ، آتاهُ اللهُ فَوقَ اَمانِیِّهِ و کِفایَتِهِ.» 

- کسی که خدا را آن طور که شایسته اوست عبادت کند، خداوند بیش از آن چه آرزو و کفایت اوست به او می دهد. 

(موسوعة کلمات الامام الحسین علیه السلام/ص748/حدیث906)

قال الحسین علیه السلام:

« لَولا ثَلاثَةٌ مَا وَضَعَ ابنُ آدََمَ رَأسَهُ لِشَیءٍ: اَلفَقرُ و المَرَضُ و المَوتُ.» 

- اگر سه چیز نبود، انسان در مقابل هیچ چیز سر فرود نمی آورد: فقر و تنگدستی، بیماری و مرگ.  

(نزهة الناظر/ص80)

قال الحسین علیه السلام:

« وُجِدَ لَوحٌ تًحتً خَائِطِ مَدینَةٍ مِنَ المَدائِنِ مَکتوبٌ فِیهِ: 

عَجِبتُ لِمَن أَیقَنَ بِالمَوتِ کَیفَ یَفرَحُ؟ و عَجِبتُ لِمَن أَیقَنَ بِالقَدَرِ کَیفَ یَحزَنُ؟ 

 و عَجِبتُ لِمَن إِختَبَرَ الدُّنیا کَیفَ یَطمَئِنُّ إِلَیها؟» 

- زیر دیوار شهری از شهرها لوحی پیدا شد که در آن چنین نوشته شده بود:

 تعجب می کنم برای کسی که به مرگ یقین دارد چگونه خوشحال است، و در شگفتم از کسی که سرنوشت را قبول دارد چگونه اندوهگین می شود، و عجب دارم از کسی که دنیا را آزمایش کرده، باز چگونه به آن اطمینان پیدا می کند!  

(عیون اخبار الرضا/ج2/ص48)