« وُجِدَ لَوحٌ تًحتً خَائِطِ مَدینَةٍ مِنَ المَدائِنِ مَکتوبٌ فِیهِ:
عَجِبتُ لِمَن أَیقَنَ بِالمَوتِ کَیفَ یَفرَحُ؟ و عَجِبتُ لِمَن أَیقَنَ بِالقَدَرِ کَیفَ یَحزَنُ؟
و عَجِبتُ لِمَن إِختَبَرَ الدُّنیا کَیفَ یَطمَئِنُّ إِلَیها؟»
- زیر دیوار شهری از شهرها لوحی پیدا شد که در آن چنین نوشته شده بود:
تعجب می کنم برای کسی که به مرگ یقین دارد چگونه خوشحال است، و در شگفتم از کسی که سرنوشت را قبول دارد چگونه اندوهگین می شود، و عجب دارم از کسی که دنیا را آزمایش کرده، باز چگونه به آن اطمینان پیدا می کند!
(عیون اخبار الرضا/ج2/ص48)
« أَعجَزَ النَّاسِ مَن عَجَزَ عَنِ الدُّعاءِ، و أَبخَلَ النَّاسِ مَن بَخِلَ بِالسَّلامِ.»
- ناتوان ترین مردم کسی است که از دعا عاجز باشد و بخیل ترین مردم کسی است که در سلام بخل ورزد.
(بحارالانوار/ج93/ ح 294، موسوعة کلمات الامام الحسین (ع)/ص781/ح971)
«إِنَّ قَوماً عَبَدُوا اللهَ رَغبَةً فَتِلکَ عِبادَةُ التُّجارِ، و إِنَّ قَوماً عَبَدُوا اللهَ رَهبَةً
فَتِلکَ عِبادَةُ العَبیدِ، و إِنَّ قَوماً عَبَدُوا اللهَ شُکراً فَتِلکَ عِبادَةُ الاَحرارِ، و
هِیَ أَفضَلُ العِبادَةِ.»
-گروهی خدا را با علاقه (به پاداش) پرستش می کنند، آن عبادت تاجران است، گروهی خدا را از روی ترس عبادت می کنند آن پرستش بردگان است و گروهی خدا را به خاطر سپاسگزاری و تشکر از او پرستش می کنند، آن عبادت آزادگان است و بهترین عبادت است.
(بحارالانوار/ج78/ ح 117، موسوعة کلمات الامام الحسین (ع)/ص748/ح906)