سرانجام منصور جنایتکار در 25 شوال سال 48 آن بزرگوار را مسموم ساخت و پیکر پاکش را در جنة البقیع در کنار پدرو جد و امام حسن مجتبی علیه السلام به خاک سپردند.
ابو بصیر آخرین وصیت امام صادق علیه السلام را این گونه نقل می کند:
امام به هنگام وفات چشمان خود را باز کرد و فرمود: همه ی خویشاوندانم را نزد من آورید و چون گرد آمدند امام به همه ی آنان نگاه کرد و فرمود:
« انَّ شَفاعَتَنا لا تَنالُ مُستَخِّفاً بالصَّلوةِ »
شفاعت ما ائمه شامل کسی که نماز را سبک بشمارد نمی شود.[1]
- سه نفر در سه جا شناخته می شوند، بردبار به هنگام خشم، دلیر شجاع هنگام جنگ، برادر هنگام نیاز.
- زیاد دعا کنید زیرا که خداوند بندگانی که اورا می خوانند دوست می دارد.
- به پدران و مادران خویش نیکی کنید تا فرزندان شما به شما نیکی کنند.
- رحمت خداوند بر بنده ای که به قدر فهم مردم سخن گوید و آنچه را که باور ندارند نگوید و با این روش محبت مردم را به خود جلب نماید.
تقریباً همه ی علماء و دانشمندان اتفاق نظر دارند که شاگردان امام علیه السلام به (4000) نفر می رسیدند که از نقاط مختلف جهان اسلام به محضر وی آمده و کسب فیض می کردند و حتی کسانی که از جمله رهبران مخالفین قرار گرفتند هرچه دانش داشتند از آن بزرگوار بود. ابوحنیفه می گوید:
« لَولا السَّنَتان لَهَلکَ النُّعمان » اگر آن 2 سال شاگردی من از امام صادق علیه السلام نبود هلاک می شدم. و نیز می گوید: «مارَایتُ اعلَمُ مِن جَعفَربنِ مُحمَّد » هیچ کس را عالمتر از جعفربن محمد نیافتم. اینک به معرفی چند تن از شاگردان ممتاز امام علیه اسلام می پردازیم :
هشام بن حکم – مومن الطاق – جابر بن حیان – مفضل بن عمرجُعفی – ابوبصیرلیس بن البختری – جمیل بن دراج – محلّی بن خُنَیس – ابوحمزه ثمالی – فیض بن مختار کوفی.