بخش هفتم: پیروان اهل بیت علیهم السلام و دشمنان ایشان

مَعاشِرَالنّاسِ، أَنَا صِراطُ الله الْمُسْتَقیمُ الَّذی أَمَرَکُمْ بِاتِّباعِهِ، ثُمَّ عَلِی مِنْ بَعْدی. ثُمَّ وُلْدی مِنْ صُلْبِهِ أَئِمَّةُ (الْهُدی)، یَهْدونَ إِلَی الْحَقِّ وَ بِهِ یَعْدِلونَ.

ثُمَّ قَرَأَ: «بِسْمِ الله الرَّحْمانِ الرَّحیمِ الْحَمْدُلِلَّهِ رَبِ الْعالَمینَ...» إِلی آخِرِها، 

هان مردمان! صراط مستقیم خداوند منم که شما را به پیروی آن امر فرموده. و پس از من علی است و آن گاه فرزندانم از نسل او، پیشوایان راه راستند که به درستی و راستی راهنمایند و به آن حکم و دعوت کنند.

سپس پیامبر صلّی الله علیه و آله قرائت فرمود: «بسم الله الرّحمن الرّحیم الحمدللّه ربّ العالمین الرّحمن الرّحیم» - تا آخر سوره. 

ادامه مطلب ...

5 روز... تا غدیر،روز اجتماع مؤمنین به جهت جشن و سرور باقی است

چهارشنبه سیزدهم ذی الحجّه سال 10 هجری قمری،

25 اسفند سال 10 هجری شمسی، 13 مارس سال 632 میلادی 

     آخرین ساعات حضور پیامبر صلی الله علیه واله وسلم در مکه است و به زودی کاروان حجّاج به قصد بازگشت به دیار خویش، حرکت خواهد کرد.

امروز نیز افتخاری دیگر برای شاه جوانمردان به همراه دارد. آری، امروز است که جبرئیل بر پیامبر خدا صلی الله علیه واله وسلم نازل می گردد و از جانب پرورد گار، عنوان افتخار آمیز « امیرمؤمنین » را اختصاصاً برای ابوالحسن علیّ بن ابی طالب به همراه می آورد. پیامبر خدا صلی الله علیه واله وسلم نیز دستور   می دهند تا یکایک یارانش صاحب ذوالفقار را ملاقات و ایشان را با عنوان امیر اهل ایمان بخوانند و بر او چنین سلام کنند: 

« السّلامُ عَلَیکَ یا أمیرَالمُؤمِنین »[1]

    این دستور پیامبر صلی الله علیه واله وسلم بعضی از صحابه را خوش نمی آید و ناخرسندانه می پرسند: « آیا این عنوان از سوی خداوند و رسول اوست؟ » پیامبر رحمت آزرده خاطر و غضبناک می فرمایند: « این حقّی است از طرف خدا و رسولش. خداوند این دستور را به من داده است. »

    به راستی این چنین مسلمانانی در فردا های نزدیک چگونه سر تسلیم در برابر فرمان عظیم پروردگار فرود خواهند آورد؟

    نطفه نخستین توطئه ها در همین روزها در مکه بسته شده است. گفته های پیامبر صلی الله علیه واله وسلم ، از رحلت قریب الوقوع حضرتش خبر می دهد و همه چیز از جانشینی امیرمؤمنان علیه السلام بعد از ایشان حکایت دارد. آنان که سال های سال در اندیشه و آرزوی تکیه زدن برجایگاه حکومتِ بعد از پیامبرصلی الله علیه واله وسلم ، دندان طمع تیز کرده بودند، اینک حلقه فتنه آراسته می کنند و برای فرداها، هم قسم می شوند که: « اگر محمّد از دنیا رفت یا کشته شد، نمی گذاریم خلافت و جانشینی او در اهل بیتش مستقر شود. »[2]

     این متن پیمانی بود که پنج نفر از یاران نقاب به چهره و نفاق پیشه پیامبر، نوشته و در میان کعبه در زیر خاک نهان کرده بودند؛ پیمانی که با عنوان « صحیفه ملعونه » ( نوشتار شوم ) از آن یاد می شود و پیامبر بزرگ صلی الله علیه واله وسلم در خطبه غدیر نسبت به آن هشدار می دهند.

آیا مسلمانان به این هشدار توجّه کردند؟



 - بحار الانوار / ج 37 / صص 111 و 120 و ج37 / باب 54[1]

 - بحار الانوار / ج 17 / ص 19 و ج 28 / ص 85 و ج 37 / ص 114[2]