بخش ششم: اشاره به کارشکنی های منافقین

مَعاشِرَالنّاسِ، (آمِنُوا بِالله وَ رَسُولِهِ وَالنَّورِ الَّذی أُنْزِلَ مَعَهُ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهاً فَنَرُدَّها عَلی أَدْبارِها أَوْ نَلْعَنَهُمْ کَما لَعَنَّا أَصْحابَ السَّبْتِ). (بالله ما عَنی بِهذِهِ الْآیَةِ إِلاَّ قَوْماً مِنْ أَصْحابی أَعْرِفُهُمْ بِأَسْمائِهِمْ وَأَنْسابِهِمْ، وَقَدْ أُمِرْتُ بِالصَّفْحِ عَنْهُمْ فَلْیَعْمَلْ کُلُّ امْرِئٍ عَلی مایَجِدُ لِعَلِی فی قَلْبِهِ مِنَ الْحُبِّ وَالْبُغْضِ).

مَعاشِرَالنّاسِ، النُّورُ مِنَ الله عَزَّوَجَلَّ مَسْلوکٌ فِی ثُمَّ فی عَلِی بْنِ أَبی طالِبٍ، ثُمَّ فِی النَّسْلِ مِنْهُ إِلَی الْقائِمِ الْمَهْدِی الَّذی یَأْخُذُ بِحَقِّ الله وَ بِکُلِّ حَقّ هُوَ لَنا، لاَِنَّ الله عَزَّوَجَلَّ قَدْ جَعَلَنا حُجَّةً عَلَی الْمُقَصِّرینَ وَالْمعُانِدینَ وَالُْمخالِفینَ وَالْخائِنینَ وَالْآثِمینَ وَالّظَالِمینَ وَالْغاصِبینَ مِنْ جَمیعِ الْعالَمینَ 

هان مردمان! «به خدا و رسول و نور همراهش ایمان آورید پیش از آن که چهره ها را تباه و باژگونه کنیم یا چونان اصحاب روز شنبه [یهودیانی که بر خدا نیرنگ آوردند] رانده شوید.«به خدا سوگند که مقصود خداوند از این آیه گروهی از صحابه اند که آنان را با نام و نَسَب می شناسم لیکن به پرده پوشی کارشان مأمورم. آنک هر کس پایه کار خویش را مهر و یا خشم علی در دل قرار دهد [و بداند که ارزش عمل او وابسته به آن است.] .

مردمان! نور از سوی خداوند عزّوجل در جان من، سپس در جان علی بن ابی طالب، آن گاه در نسل او تا قائم مهدی - که حق خدا و ما را می ستاند - جی گرفته. چرا که خداوند عزّوجل ما را بر کوتاهی کنندگان، ستیزه گران، ناسازگاران، خائنان و گنهکاران و ستمکاران و غاصبان از تمامی جهانیان دلیل و راهنما و حجت آورده است.

ادامه مطلب ...

6 روز... تا روز زینت برای رضای خداوند باقی است

سه شنبه دوازدهم ذی الحجّه سال 10 هجری قمری، 24 اسفند

سال 10 هجری شمسی 12 مارس سال 632 میلادی

        امروز آخرین روز توقّف در مِنا است و آخرین مراحل حج در حجّة الوداع به پایان خواهد رسید. پیامبر صلی الله علیه واله وسلم بار دیگر در سخنرانی خویش در « مسجد خِیْفْ » حدیث «منزلت» و «ثقلین»[1] را می خوانند و صریحاً از مسلمانان می خواهند که حاضران به غایبان برسانند.

             پیامبر اسلام صلی الله علیه واله وسلم امروز یکی از تکالیف مهمّ خود را در این سفر – که آموزش   علمی اعمال و مناسک حجّ ابراهیمی به مسلمانان است – تمام و کمال به پایان می رسانند و در  هر مورد واجبات و مستحبّات آن را برای مردم بیان می فرمایند. بدین ترتیب اعمال حج به پایان خواهد رسید.

             پس از پایان مراسم حج، دستور الهی بر پیامبر صلی الله علیه واله وسلم چنین نازل می شود:

               « نبوّت تو به پایان رسیده و روزگارت کامل شده است. اسم اعظم و آثار علم و میراث انبیا را به علیّ بن ابی طالب بسپار که او اوّلین مؤمن است. من زمین را – بدون عالِمی که اطاعت من و ولایتم با او شناخته شود و حجّت بعد از پیامبرم باشد – رها نخواهم کرد. »[2]

             یادگار انبیا، صُحُف آدم و نوح و ابراهیم علیهم السلام ، تورات و انجیل، عصای موسی علیه السلام ، انگشتری سلیمان علیه السلام و سایر میراث های ارجمند – که فقط در دست حُجج الهی است و نزد انبیای پیشین و اوصیای ایشان دست به دست گشته و هم اکنون نیز خاتم انبیا صلی الله علیه واله وسلم حافظ آن است – اینک باید به وصیّ آن حضرت منتقل گردد.

            پیامبر صلی الله علیه واله وسلم ، امیرمؤمنان علیه السلام را فرا می خواند و مجلسی خصوصی ترتیب می دهد تا ودایع الهی را به آن حضرت بسپارد.

     بدین سان به اعجاز نبوی، میراث هزاران ساله انبیا علیهم اسلام به حضرت امیرمؤمنان سپرده میشود و این امانت ها از مولای متّقیان به امامان بعد انتقال می یابد ... و اینک در دست مبارک آخرین حجّت پروردگار حضرت بقیّة الله ارواحنا له الفدا  است.



 -بحار النوار / ج 37 / ص 114 و 129[1]

 -بحار الانوار / ج 28 / ص 96 و ج 37 / ص202 و ج 40 / ص 216[2]