قال الحسین علیه السلام:

- اَیُهَا النَّاسُ! اِنَّ اللهَ جَلَّ ذِکرُهُ ماخَلَقَ العِبادَ اِلاّ لِیَعرِفُوهُ، فَاِذا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ،  

 فَاِذا عَبَدُوهُ اِستَغنَوا بِعِبادَتِهِ عَن عِبادَةِ ماسِواهُ.

فَقالَ لَهُ رَجُلٌ: یَابنَ رَسولِ اللهِ بِأبی أَنتَ و اُمّی فَما مَعرِفَةُ اللهِ؟

قالَ: مَعرِفَةُ أَهلِ کُلِّ زَمانٍ إَمامَهُم اَلَّذی یَجِبُ عَلَیهِم طاعَتُهُ. 

- ای مردم! همانا خدای بزرگ بندگان را نیافریده مگر برای آن که او را بشناسند، وقتی او را شناختند، او را پرستش خواهند کرد، هنگامی که او را پرستش کردند از بندگی غیر او بی نیاز می شوند.

مردی گفت:

ای فرزند رسول خدا، پدرو مادرم فدایت باد، شناخت خدا چیست؟

فرمود: عبارت است از شناخت مردم هر زمان امامشان را، آن امامی که اطاعت او بر آنها واجب است.

(علل الشرایع/ص9)