13 روز... به روز « عهد معهود » باقی است

سه شنبه پنجم ذی الحجّه سال 10 هجری قمری، 17 اسفند

سال 10 هجری شمسی، 5 مارس سال 632 میلادی

     کاروان رسول رحمت در نزدیکی مکه است و تا رسیدن به حرم، راهی نمانده است. امیرمؤمنانعلیه السلام – که برای دیدار پیامبر صلی الله علیه واله وسلم بی تاب اند – فرماندهی سربازان همراه خود را به جانشینان سپرده، خود را به پیامبر می رساند. دیدگان پیامبر صلی الله علیه واله وسلم پیش از رسیدن به مکه به دیدار برادرشان روشن می شود. از او می رسند:« چگونه و با چه نیّتی احرام بستی؟» مولا علیه السلام پاسخ می دهد: « چون من نمی دانستم که شما چه نیّتی کرده اید، من به همان نیّتی احرام بستم که رسول خدا احرام بسته است.» پیامبر صلی الله علیه واله وسلم می فرمایند:

     « علی جان! تکلیف تو در این حج همان تکلیف من است. حال به سوی سربازانت بازگرد و با آن ها به مکه بیا.»[1]

     ...اینک کعبه بی تاب از شوق حضور بهترین میهمان در حریمش، رسیدن او را لحظه شماری      می کند. امروز بیت الله الحرام، میهمانی را در طواف خود خواهد دید که تا برپایی قیامت، عزیزتر از او به زیارتش نخواهد آمد.

     قافله و قافله سالار به حرم می رسند. صلای لبیک قطع می شود و مکه، فرزند یگانه خود را در آغوش می گیرد. رسول الله رو به سوی کعبه پیش می روند و در حالی که زبان به حمد و ثنای پروردگار و درود صلوات بر حضرت ابراهیم گشوده اند، از باب بنی شَیْبه به مسجد وارد میشوند.لحظات نیک بختی حجرالأسواد فرا رسیده است، حبیب خدا ابتدا بر حجر دست می سایند و آنگاه در گرداگرد کعبه به طواف مشغول می شوند. نمازعبودیّت در پس مقام ابراهیم ادا می شود و سپس نوبت به سعی میان صفا و مروه می رسد. همان جا که روزی دویدن های هاجر را به خود دیده است. هفت بار سعی صفا و مروه، از آخرین اعمال عمره تمتّع است.

     کعبه بر خویش می بالد که سرور عالم، رسول اکرم صلی الله علیه واله وسلم برگرد او به طواف می چرخد... و کعبه خود یاد آور فضیلتی دیگر از امیرمؤمنان علیه السلام است. آنگاه که پیامبر صلی الله علیه واله وسلم فرمودند:

 « یا علیّ، إنّما أنت بمنزلة الکعبة تُؤتی و لا تأتی»

« ای علی، تو همانند کعبه هستی، که به سوی تو می آیند ( تا هدایت و رهبری را به تو سپارند، در غیر این صورت ) اگر نیامدند تو را تکلیفی نیست.»[2]

---

 - بحار الانوار / ج 2 / صص 384 و 392[1]

 - بحار الانوار / ج 33 / ص 380 و ج36 /  ص353 و 358 و ج 39 / ص 48 و ج 40 / ص 78[2]