مجمع دینی مشکوة

18 روز... به روز خبر بزرگ باقی است

پنج شنبه 30 ذی القعده سال 10 هجری قمری، 12 اسفند

سال 10 هجری شمسی، 28 فوریه سال 632 میلادی

امروز، آخرین روز از ماه ذی القعده است و کاروان حج در طیّ مسیر از مدینة النّبی تا مکه، به محلی بنام « أبواء » می رسد. این دیار برای پیامبر خدا صلی الله علیه واله وسلم ، خاطرات تلخی را به یاد می آورد. حدود پنجاه و هفت سال پیش – آن گاه که فرزند یتیم عبدالله علیه السلام همراه با مادر جوان خویش آمنه علیه السلام ، از زیارت قبر پدر در یثرب باز می گشتند – در همین محل بود که دیدگان مقدس او در رحلت مادر گران قدرش اشکبار شد و در موقعیتی که تنها شش بهار از عمر سرور پیامبران الهی سپری شده بود، با غم فراق مادر همنشین شد.

این همه بار غم بسیار تلخ می نمود، امّا محمّد امین خدا را همیشه با خود داشت و لطف بی پایان خداوندی همراه او بود.

... حال پس از سال ها، آن کودک یتیم، رسالت بیست و سه ساله ی خود را به پایان می رسانید. او به فرمان معبود بی همتا رهسپار مکه شده بود تا آخرین برگ های رسالت خویش را نیز برخواند؛ رسالتی که جزاو کسی را توان تحمّل وانجام آن نبود.

آیا درنبود این یگانه پیشوا – که برای مسلمانان، پدری مهربان است – خداوند امّتِ رسول آخرالزّمان را بی سرپرست رها خواهد کرد وآنان را به سان یتیمانی بی پناه، در وادی حیرت، بی راهبر خواهد گذارد؟! هرگز!

« أنا و علیُّ أبَوا هذهِ الاُمَّه »[1]

« من و علی، دو پدر این امّت ایم. »

آری، در نبود پیامبر بزرگ صلی الله علیه واله وسلم ، امیراهل ایمان علیه السلام پدرانه قافله اسلام را هدایت می کند وآن را به سرمنزل رستگاری می رساند. اگر خداوند مهربان پیامبرش را به بهشت رضوان بازمی خواند به لطف و رحمت خویش برای زمینیان عترت او : علی، فاطمه، حسن، حسین،... و مهدی علیهم اسلام را خواهد گذاشت واینک کشتی نجات وصراط مستقیم خداوند، ولیّ زمان و امام عصر حجة بن الحسن عسکری عجّل الله تعالی فَرَجَهُ الشَریف است؛ اوپدر مهربان شیعیان و هدایت گر امّت هاست که :

« السَّلامُ علی مَهدیِّ الاُمَم »[2]