چهارشنبه 29 ذی القعده سال 10 هجری قمری، 11 اسفند
سال 10 هجری شمسی، 17 فوریه سال 632 میلادی
کاروان عظیم پیامبر (ص) در پنجمین روز سفر خود به «سُقیا» رسیده است. اینک پیامبر (ص) تمامی اهل مدینه و اطراف آن را – جز آنان که به دلیل بیماری نتوانسته اند همراهی کنند- در قافله خود به همراه دارد
ده سال پیش در آغازین روزهای ماه ربیع الاول نخستین سال هجرت – زمانی که سراسر جزیرة العرب تحت سلطه دشمنان بود و یاران و پیروان حق بسیار ناچیز می نمود – پیامبر(ص) مسیر مکه تا مدینه را، به همراه تعداد اندکی، پیموده بودند؛ اما امروز بیش از هفتاد هزار نفر تنها از مدینه در کنار پیشوای مهربان خود ره می سپارند.
و هنوز زنده است یاد پر خاطره « لیلة المبیت »، آن شبی که شهسوار اسلام در بستر پیامبر خوابید تا نقشه دشمنان، نقش بر آب گردد و با حفظ جان فرستاده خدا (ص) ، تاریخ هجرت رقم بخورد.
آن شب که پیشوای جوانمردان، هستی خویش را در طَبَق اخلاص گذاشت تا جان پیامبر خدا(ص) از آسیب و خطر محفوظ بماند، ردای بلند افتخار بر قامت علی (ع) راست آمد و چنین نازل گشت:
« و مِنَ النّاسِ مَن یَشرِی نَفسَهُ ابتِغاءَ مَرضاتِ اللهِ واللهُ رؤُوفُ بالعِبادِ»[1] (بقره / 207 )
« و در میان مردمان، کسی وجود دارد که جان خود را در راه رضای خدا می فروشد و خداوند بر این چنین بندگان مهربان است. »
-بحار الانوار / ج 36 / صص40- 51؛ الغدیر / ج2 / صص 48 - 49[1]