وفات سید الکریم حضرت عبدالعظیم (ع)
15شوال سال 252 یا 255 هـ
ایشان از مشاهیر علما و از ثقات و فضلای محدثین است که در زهد و ورع زبانزد خاص و عام بوده و از امام جواد و امام هادی علیهما السلام روایت نقل کرده است.کتاب "خطب امیر المؤمنین علیه السلام" و کتاب "الیوم واللیله" از آثار آن بزرگوار است. جلالت و عظمت شأن آن بزرگوار از عرضه عقایدش خدمت امام زمانش حضرت هادی علیه السلام و تأیید آن حضرت درباره آنها به وضوح پیداست.
ایشان به طور ناشناس وارد ری شد و از ترس بنی عباس در محله ساربانان در خانه یکی از شیعیان زندگی می کرد. تا هنگام وفات کسی متوجه نشد آن بزرگوار کیست، تا اینکه بعد از وفات خواستند او را غسل دهند ، نوشته ای در لباس او یافتند که نسب شریف خود را در آن نوشته بود. مرقد مطهرش در شهرری است.پدر آن حضرت عبدالله مشهور به «عبدالله قافه» است. "قافه" نام مکانی بود که جناب عبدالله از طرف پدر بزرگش جناب حسن بن زید حاکم آنجا بود.
همسر حضرت عبد العظیم، خدیجه دختر قاسم بن حسن بن زید بن حسن بن علی بن ابیطالب علیهم السلام است.
بعضی امامزاده قاسم شمال تهران را پدر خدیجه همسر حضرت عبدالعظیم می دانند.
منابع:
مراقد المعارف ج2 ص 52 و ص 54
مستدرک سفینه البحار ج 6 ص 66
سبل الرشاد الی اصحاب الامام جواد علیه السلام ص157
رباحین الشریع ج4 ص197 و ج5 ص106
وقایع الشهور ص201
با این تصویر دلفریب روح را صفایی دادید
سپاس
منتظرتان هستم