محبت خداوند در بیان حضرت امام علی بن الحسین (ع) در صحیفه سجادیه

حضرت امام سجاد علیه السلام در موارد بسیاری در صحیفه سجادیه به مبحث"محبت خداوند" که مایه شور و نشاط در حیات مادی و معنوی آدمیان است، اشاره می فرمایند، به حول و قوه الهی و با عنایات صاحب صحیفه، حضرت زین العابدین و سید الساجدین(ع)، قصد داریم فرازهایی از این کتاب شریف با موضوع مذکور را به صورت مجموعه ای از مقالات ارائه دهیم. امید آنکه نورانیت کلام ایشان، فروغ محبت حضرت الله را در دلمان تابناک گرداند. بعنوان شروع در ذیل به دعای اول صحیفه می پردازیم: 

وَکان مِن دعائِه علیه‏السلام اذا ابتَدأ بِالدّعاءِ بدأ بالتّحمید لِلَّه عزَّوجل و الثَّنَاءِ عَلَیه فقال: «اَلْحَمْدُ لِلَّه الْاَوَّلِ بِلا اَوَّلٍ کانَ قَبْلَهُ، وَالْاخِرِ بِلا آخِرٍ یَکُونُ بَعْدَهُ، الَّذى قَصُرَتْ عَنْ رُؤْیَتِهِ اَبْصارُ النّاظِرینَ، وَعَجَزَتْ عَنْ نَعْتِهِ اَوْهامُ الْواصِفینَ. اِبْتَدَعَ بِقُدْرَتِهِ الْخَلْقَ ابْتِداعاً، وَاخْتَرَعَهُمْ عَلى‏ مَشِیَّتِهِ اخْتِراعاً، ثُمَّ سَلَکَ بِهِمْ طَریقَ اِرادَتِهِ، وَ بَعَثَهُمْ فى سَبیلِ مَحَبَّتِهِ.» 

یکی از دعاهای آن حضرت این است که بعد از حمد و ثنای خداوند عزوجل می فرمایند:

حمد خدائى را که اوّل اوست، و قبل از او اوّلى نبوده، و آخر است بى‏آنکه پس از او آخری باشد، خدایى که دیده بینندگان از دیدنش قاصر، و اندیشه و فهم وصف کنندگان از وصفش عاجز است. به دست قدرتش آفریدگان را ایجاد کرد، و آنان را براساس اراده خود صورت بخشید، آنگاه همه را در راه اراده خود راهى نمود، و در مسیر محبت و عشق به خود برانگیخت.