جایگاه برائت و لعن در فرهنگ اسلامی (۵)

- امام صادق(علیه‌السلام) بعد از هر نماز واجب چهار مرد و چهار زن را لعن می‌فرمود: 

 عمر، ابابکر، عثمان و معاویه، عایشه، هنده، حفصه و ام حکم خواهر معاویه. 

(تهذیب:ج ۲، ص ۳۲۱ ـ کافی:ج ۳، ص ۳۴۲ـ بحارالانوار:ج ۳۰، ص ۳۹۷ از تهذیب ) 

- امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) فرمود: «والله اگر این امت روی خاک بایستند با پای برهنه در حالی که بر سر خود خاکستر ریخته باشند و گریه و زاری کنند و بر کسانی که آن‌ها را گمراه کرد‌ه‌اند و راه خدا را بسته‌اند و مردم را به سوی جهنم خوانده‌اند؛ لعنت کنند باز این امت در لعن و بیزاری کم کاری کرده‌اند»

(بحارالانوار: ج ۳۰، ص ۱۲۶ از اسرار آل محمد (صلی الله علیه و آله))  

- در روایات فراوانی آمده است که عوالمی وجود دارد که عدد آن‌ها بیش از تعداد جن و انس است و اهالی آن عوالم تماما لعنت می‌کند آن دو نفر را.  

(بصائر الدرجات ، صفار: جزء ۱۰، باب ۱۴)